Terwijl men behoedzaam
de dagen gaat
enkel tuinen bewandeld waarin
met liefde en zorg
de mooiste bloemen zijn vergaard
waar op de donkerste dagen
de zon zorg draagt
voor toch een weinig licht
zodat men niet verloren raakt
en hierin een weg zoekend
toch beseft
dat deze tuin als een
doolhof is…een doolhof
dat vol met valkuilen zit!
~~~~
Het is een adembenemend gedicht omdat het in de trend licht van een gedicht dat ik ooit schreef, de trap naar het onbekende.
Mooi geschreven, graag gelezen.
Claire