‘n traag opkomende
zon in het vroege ochtendgloren
wuiven zacht de stelen
van ‘t rijpend koren
ergens
tussen dat hoge gewas
een oude vrouw angstig
ineen gerold in haar oude jas
liggend tussen het koren
vergeten
waar en wie ze was
de weg kwijt zo
verloren
snikkend in haar
oude jas stierf ze eenzaam
zij.. die door
iedereen vergeten was
~~~~
Leave a comment