waarin
men nog
geen
generatieverval
bespeurt
zolang
dit jonge klaver
onder de
herfstvleugels
tevreden gedijt
en
ooit…. het
‘n gegeven is
in onleesbare tijd
tot herfstloof
zal overgaan
in winterkoude en
uiteindelijk dit dierbare
vanzelf splijt
.
~~~~
Nu ik
voor de spiegel sta
en zie
dat m’n schaduw
is verdwenen
Het vreemde
beeld in de spiegel
is bedwongen
mezelf nu
recht in de ogen
kijk
weet ik
dat het gevecht
eindelijk is
gewonnen
In verkilde naaktheid
tussen storm en
tegenweer
werpt de natuur
’t zo fragiele oude
genadeloos
naast zich neer
~~~~
Nimmer
raakt geloof
verloren
zolang hoop en
liefde voor
altijd verankert
staan
~~~~~~
Loes Schaap
Waar geen
geboorte
is
zal nimmer
een
herinnering
ontstaan